Data operacji: 3 grudnia 2018. Metoda operacji, zabiegu: cięcie pionowe. Powód operacji, zabiegu: rak trzonu macicy G3. Zakres operacji: rozszerzone usunięcie macicy z przydatkami. Wynik HP: potwierdzony G3; naciek ogniskowo zajmuje 3/4 mięśnia. Terapia hormonalna: aktualnie brak. Re: orzeczenie o niepełnosprawności.
Autor: INVICTA Data utworzenia: 12 marca 2022 Przeczytasz w 3 min Jeszcze do niedawna w leczeniu chirurgicznym schorzeń narządów jamy brzusznej kobiet stosowano laparotomię czyli rozcięcie powłok brzusznych w okolicy nadłonowej lub podłużnie poniżej pępka. Nowe techniki chirurgiczne, będące efektem postępu technologicznego, opierają się na zasadzie małoinwazyjnej ingerencji w ludzki organizm podczas zabiegu operacyjnego. Taką możliwość daje laparoskopia, należąca do endoskopowych metod chirurgicznych. Laparoskopia w ginekologiiNa czym polega operacja laparoskopowaZalety laparoskopii Laparoskopia w dosłownym tłumaczeniu oznacza metodę wziernikowania (oglądania) wnętrza jamy brzusznej. Historia metody sięga końca XIX wieku, jednak dopiero w dwóch ostatnich dekadach ubiegłego wieku nabrała ona znaczenia w procesie diagnozowania różnych chorób mających lokalizację w jamie brzusznej. Standardowo wyróżniamy laparoskopię diagnostyczną oraz operacyjną. Laparoskopia diagnostyczna stosowana jest w celu diagnozy ostrych, jak też przewlekłych bólów brzucha, guzów jamy brzusznej, chorób pęcherzyka żółciowego czy podczas zabiegów kontrolnych do określania zaawansowania choroby nowotworowej. Laparoskopia operacyjna, dzięki zastosowaniu nowoczesnej techniki medycznej również nabiera coraz większego znaczenia w leczeniu chirurgicznym. Operacja laparoskopowa to wykonywanie wielu operacji chirurgicznych i ginekologicznych przy użyciu skomplikowanej aparatury technicznej, która pozwala uwidocznić narządy jamy brzusznej w optycznym powiększeniu oraz za pomocą specjalnych mikronarzędzi nacinać, wycinać i usuwać fragmenty chorych tkanek czy narządów. Zabieg laparoskopowy pozwala chirurgowi nie tylko na zdiagnozowanie choroby, ale jednocześnie umożliwia podjęcie właściwego leczenia chirurgicznego. Laparoskopia w ginekologii W ginekologii laparoskopię stosuje się głównie ze względu na mniejszą urazowość w porównaniu z tradycyjnymi metodami chirurgicznymi. Wiele schorzeń nie wymaga dużego pola operacyjnego, aby postawić prawidłową diagnozę. Badanie laparoskopowe pozwala ocenić budowę, stan oraz położenie narządów wewnętrznych, a w szczególności narządów płciowych miednicy mniejszej, umożliwiając w ten sposób rozpoznanie nieprawidłowości. Laparoskopia najczęściej znajduje zastosowanie w leczeniu torbieli jajnikowych, w niepłodności, diagnostyce i leczeniu endometriozy oraz ciąży pozamacicznej. Zwykle stosuje się ją w sytuacji, gdy dotychczasowe badania wykazały u pacjentki: niepłodność, zmianę w jajnikach o charakterze guza, wady rozwojowe narządów płciowych, ciążę pozamaciczną jajowodową, mięśniaka macicy, zrosty wewnątrzbrzuszne i okołojajowodowe, a także w przypadku stwierdzenia zapalenia jajowodów oraz innych objawów chorobowych, takich jak niewyjaśnione bóle podbrzusza czy nieprawidłowe krwawienia maciczne. Operacje laparoskopowe są zabiegami małoinwazyjnymi i bardzo rzadko występują po nich powikłania. Duże znaczenie dla bezpieczeństwa metody mają nowoczesny sprzęt wykorzystywany przy laparoskopii oraz wykwalifikowana kadra medyczna, podejmująca leczenie. Na czym polega operacja laparoskopowa Laparoskopia jest zabiegiem chirurgicznym przeprowadzanym w znieczuleniu ogólnym. Specjalne mikronarzędzia elektrochirurgiczne stosowane przy operacjach laparoskopowych pozwalają przecinać, wycinać i usuwać fragmenty chorych tkanek lub narządów. Uproszczony schemat laparoskopii Podstawowym narzędziem, stosowanym w tej metodzie jest system wizyjny czyli teleskop optyczny z podłączoną mikrokamerą i światłowodem – tłumaczy dr n. med. Marek Neuberg, Ordynator Oddziału Chirurgii i Ginekologii w Klinice Leczenia Niepłodności INVICTA. – Teleskop optyczny wprowadza się do jamy brzusznej przez pępek, w którego dnie wykonuje się podłużne nacięcie na długość od 5 do 10mm. Używa się do tego specjalnej rurki, która nazywana jest trokarem. Na początku jednak przy pomocy tzw. Igły Veressa wypełnia się jamę brzuszną dwutlenkiem węgla, który podnosi powłoki brzuszne i rozsuwa poszczególne narządy wewnętrzne. Przez niewielkie 5mm nacięcia skóry brzucha, wprowadza się do jamy brzusznej mikronarzędzia za pomocą trokarów. Kamera przekazuje obraz z wnętrza jamy brzusznej do monitora. Operator, patrząc się w monitor, ogląda poszczególne narządy wewnątrz jamy brzusznej, a przy pomocy mikronarzędzi operuje chore organy – wyjaśnia dr Neuberg. Podczas operacji laparoskopowej odpowiednia aparatura kontroluje pracę kamery wizyjnej, regulując oświetlenie pola operacyjnego oraz ciśnienie i przepływ dwutlenku węgla, który wypełnia jamę brzuszną. Po zakończonym zabiegu operacyjnym, wypuszcza się dwutlenek węgla z jamy brzusznej, a powstałe nacięcia zeszywa pojedynczymi szwami. Zalety laparoskopii Operacje laparoskopowe to przede wszystkim zabiegi operacyjne, które nie wymagają rozcięcia powłok brzusznych. W trakcie laparoskopii wykonuje się jedynie niewielkie, kilkumilimetrowe nacięcia skóry, które wykonywane są z ogromną precyzją. Powiększenie optyczne uzyskiwane podczas laparoskopii, pozwala na bardzo dokładne zoperowanie chorych narządów, zaś stosowane narzędzia elektrochirurgiczne umożliwiają minimalizowanie utraty krwi w czasie zabiegu operacyjnego. Po operacjach laparoskopowych pacjent bardzo szybko wraca do zdrowia, a powikłania związane z urazem operacyjnym są zdecydowanie mniejsze niż w przypadku tradycyjnych metod. Główną zaletą zabiegów laparoskopowych jest szybkie gojenie się ran oraz niewielkie blizny, co jest szczególnie ważne dla młodych kobiet. Laparoskopia to również doskonałe narzędzie diagnostyczne w przypadku niepłodności. Wykrywa ona nieprawidłowości anatomiczne, związane z patologią rozrodu, stanowi też najdokładniejszą metodę sprawdzenia drożności jajowodów. Obecnie większość zabiegów ginekologicznych można wykonywać techniką laparoskopową. W chirurgii najbardziej powszechne zastosowanie znajduje ona w przypadkach operacji usunięcia pęcherzyka żółciowego, w ginekologii zaś – usunięcia torbieli jajnikowych, guzów przydatków, mięśniaków macicy, a także leczenia endometriozy i ciąży pozamacicznej. Wykonywane jest także całkowite laparoskopowe wycięcie macicy.
Zakres operacji: usunięcie macicy, prawy jajowód, szyjka macicy Wynik HP: po łyżeczkowaniu: polipowate endometrium z cechami wydzielania, wycinki z tarczy szyjki pokryte nabłonkiem paraepidermoidalnym i gruczołowym bez cech dysplazji po operacji: endometrioza wewnątrz macicy, Terapia hormonalna: nie mam
Nietrzymanie moczu po operacji ginekologicznej Cztery tygodnie temu miałam operację ginekologiczną usunięcia macicy z przydatkami. Operacja była wykonana z powodu mięśniakowatości macicy i pozapalnie zmienionych jajników. Rana pooperacyjna już jest wygojona, szwy mam od 3 tygodni usunięte, ale pojawił się problem. Otóż po usunięciu macicy mam problemy z trzymaniem moczu. Popuszczam niewielkie ilości podczas dźwigania np. toreb z zakupami i kaszlu. Czy operacja ginekologiczna mogła mieć wpływ na pojawienie się nietrzymania moczu? Odpowiedź zespołu Nietrzymanie moczu jest częstym powikłaniem operacji ginekologicznych. Histerektomia z przydatkami obarczona jest dużym ryzykiem wystąpienia nietrzymania moczu po operacji. Narząd rodny u kobiety oraz mięśnie dna miednicy odgrywają kluczową rolę w kontynencji - trzymaniu moczu u kobiety. Warto udać się do urologa, który oceni skalę problemu i zaproponuje leczenie farmakologiczne lub dalszą diagnostykę - badanie urodynamiczne. Jeśli problem będzie się nasilał możliwe, że konieczne będzie leczenie operacyjne. Polecane artykuły
Potworniak - rodzaje, przyczyny, objawy, leczenie, potworniak jajnika. Potworniak to nowotwór, będący wynikiem patologicz. "Albo jest pani w ciąży, albo ma pani guza". Karolina wiedziała, że na pewno nie spodziewa się dziecka. Mogą dawać objawy, które usypiają czujność, bo łat.
Histerektomia jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji u kobiet. Stosowana jest głównie z przyczyn wystąpienia chorób nowotworowych, nie tylko związanych z macicą, rakiem jajnika, ale także w przypadku wystąpienia mięśniaków na narządach rodnych. Histerektomia nie wyklucza kobiety z życia rodzinnego i seksualnego. Utrata organu, który stanowi symbol kobiecości, niesie ze sobą problemy natury psychologicznej. Usuwanie macicy jest wskazane, kiedy kobieta bardzo obficie miesiączkuje, odczuwając przy tym silny ból, przyczyną tej sytuacji mogą być liczne mięśniaki. Usunięcie macicy z przydatkami jest konieczne w przypadku raka endometrium lub raka macicy. Operacja usunięcia macicy polega na otwarciu jamy brzusznej, wycięciu trzonu macicy z szyjką macicy, obydwu jajowodów z jajnikami. Hospitalizacja po operacji trwa zazwyczaj od 6 do 10 dni. Jak przy każdej operacji czy zabiegu musimy się liczyć z tym, że mogą wystąpić skutki uboczne takie jak klimakterium, ale można przeciwdziałać objawom, stosując zastępczą terapię hormonalną. Szpital ginekologiczny we Wrocławiu Medfemina specjalizuje się w zabiegach usuwania endometriozy, mięśniaków, torbieli i pozostałym zakresie zabiegów ginekologicznych. Dla personelu szpitala Medfemina nasze zdrowie jest najważniejsze. Otagowano:Ginekolog Wrocław
8 kwietnia 2017, 8:00. 10. Maria Krcha-Radecka jest krakowską malarką. Przeszła niedawno operację usunięcia nowotworu macicy Andrzej Banaś. Maria Radecka z Krakowa przeszła operację
Rehabilitacja nietrzymania moczu po operacji usunięcia prostaty Obejrzyj nasz film i zobacz jak wygląda rehabilitacja w Klinice HB. Z filmu dowiesz się: jak wyglądają zabiegi rehabilitacyjne jak prawidłowo ćwiczyć jakie są rokowania ile czasu trwa powrót do zdrowia Kiedy rozpocząć rehabilitację nietrzymania moczu Rehabilitację można rozpocząć, jak tylko ustąpi ból i obrzęk po operacji. Są to ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy, zapobiegające tworzeniu się zrostów, przyspieszające proces gojenia i redukujące nietrzymanie moczu. Ok 6-9 tygodni po zabiegu można wprowadzić elektroterapię, pod warunkiem wykonania badania PSA (swoisty antygen sterczowy) i uzyskania prawidłowych wyników. Usunięcie stercza – następstwa Leczenie schorzeń gruczołu krokowego (prostata, stercz), zwłaszcza zabieg usunięcia prostaty (prostatektomia) niesie za sobą skutki uboczne, z których najbardziej uciążliwym i krępującym dla pacjentów jest nietrzymanie moczu (NTM). Prostata, oprócz produkcji wydzieliny wchodzącej w skład nasienia, pełni funkcję podporową dla pęcherza moczowego i stabilizuje cewkę moczową, którą otacza. Usunięcie stercza prowadzi do zwiększenia ruchomości cewki moczowej i obniżenia pęcherza. Te zaburzenia anatomicznego położenia narządów miednicy utrudniają kontrolę trzymania i wydalania moczu. Dodatkowo w trakcie zabiegu operacyjnego może dojść do uszkodzenia nerwów zaopatrujących pęcherz i zwieracze cewki moczowej, a także mięśnie dna miednicy, które przestają wówczas pełnić funkcję podporową dla pęcherza i cewki moczowej – co jeszcze bardziej zaburza stosunki anatomiczne w miednicy. W konsekwencji pojawiają się problemy z nietrzymaniem moczu. Jeśli struktury nerwowe i mięśnie zostały jedynie podrażnione w trakcie operacji, nietrzymanie moczu ustępuje samoistnie, natomiast w przypadku, kiedy NTM nie ustępuje, należy rozpocząć intensywną fizjoterapię. Popuszczanie moczu u mężczyzn po prostatektomii, a specjalistyczna fizjoterapia : Powodzenie rehabilitacji NTM zależy przede wszystkim od stopnia nasilenia nietrzymania – zwykle im mniejsze dolegliwości na początku terapii, tym szybsze uzyskanie poprawy. Kluczowe jest również zaangażowanie pacjenta w proces leczenia. Staranne i systematyczne ćwiczenia znacząco zwiększają szanse na poprawę stanu chorego. Poprawa po zabiegu rehabilitacji po prostatektomii Zmniejszenie nasilenia epizodów NTM jest odczuwalne po ok 3 miesiącach terapii. Bardzo zmotywowani pacjenci zgłaszają poprawę nawet po miesiącu ćwiczeń. Ocenia się, że terapia powinna obejmować min. 3 miesiące intensywnej fizjoterapii i kolejne 3 miesiące samodzielnych ćwiczeń – zapewni to optymalny czas regeneracji mięśni i ich unerwienia. Prognozowanie procesu poprawy jest jednak trudne, gdyż brak dokładnych narzędzi diagnostycznych dla oceny stopnia i skali uszkodzeń pooperacyjnych. Dlatego w celu oceny nasilenia NTM posługujemy się tzw. testem podpaskowym oraz subiektywnym odczuciem pacjenta.
Data operacji: 3 czerwca 2014 Metoda operacji, zabiegu: cięcie pionowe Powód operacji, zabiegu: guz potworniak i komórki nowotworowe w trzonie macicy G2 Zakres operacji: usunięcie macicy z przydatkami i węzłami chłonnymi i usunięcie guza (potworniak) Wynik HP: ok Terapia hormonalna: bez terapii hormonalnej; naświetlania (brachyterapia
Data aktualizacji: 1 lutego 2022 Macica to niezbędny do rozrodczości organ endokrwienny. Choć jej usunięcie może w wielu przypadkach uratować życie bądź zdrowie kobiety, warto pamiętać, że jest to proces nieodwracalny. Usunięcie macicy to inaczej histerektomia – najczęściej przeprowadzana operacja ginekologiczna. Niestety, ze względu na to, że zabiegowi poddawane są często pacjentki będące w okresie przedmenopauzalnym, kobiety niechętnie się na niego decydują – usunięcie macicy uniemożliwia bowiem w przyszłości posiadanie potomstwa. Niezależnie jednak od ewentualnych skutków ubocznych, histerektomia dla wielu kobiet jest jedyną drogą do zdrowia. Przyczyny usunięcia macicy Zbudowana z trzonu i szyjki macica umocowana jest w ciele kobiety za pomocą wiązadeł. Choć nie produkuje hormonów (robią to jajniki), jej obecność ma ogromny wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. Dlatego jeśli zdecydujemy się na histerektomię, warto dowiedzieć się o zabiegu jak najwięcej. Lekarze zalecają histerektomię głównie z powodu: mięśniaków, guza przydatków (przydatki - jajniki i jajowody oraz otaczające tkanki), chorób błony śluzowej macicy, krwawienia z dróg rodnych, endometriozy. Rodzaje histerektomii Wyróżnia się histerektomię: całkowitą, częściową, radykalną - macicę można zatem usunąć z przydatkami, jak i bez nich. O konieczności ich eliminacji zdecydować powinien jednak indywidualnie lekarz – wszystko zależy bowiem od stanu zdrowia pacjentki i jej schorzenia. Warto też wiedzieć, że usuniecie przydatków to wciąż w środowisku medycznym kwestia sporna. Część lekarzy twierdzi, że jeśli przydatki są zdrowe, nie ma potrzeby ich usuwania wraz z macicą - jajniki wciąż będą wydzielały estrogeny, co ustrzeże kobietę przed wcześniejszym klimakterium. Zdaniem innych lepiej je jednak usunąć od razu, by wyeliminować ryzyko wystąpienia raka jajnika. Jedno jest pewne – choć teoretycznie usunięcie jajników nie ma negatywnego wpływu na zdrowie pacjentki, konieczna jest wówczas hormonalna terapia zastępcza (HTZ), która pomaga organizmowi wrócić do równowagi. Wśród powodów stosowania hormonalnego leczenia zastępczego – oprócz przedwczesnej menopauzy – wymienia się także osteoporozę, profilaktykę przed chorobą wieńcową oraz dolegliwości moczowe. Terapii hormonalnej nie należy jednak stosować w przypadku, gdy histerektomii dokonano z powodu raka trzonu macicy. HTZ nie jest zalecana także kobietom, którym usunięto macicę i przydatki już po okresie menopauzy – jajniki już wcześniej bowiem przestały produkować hormony. Niezależnie jednak od wskazań, decyzję o stosowaniu hormonów powinien podejąć ginekolog po konsultacji z onkologiem. Rekonwalescencja po usunięciu macicy Po histerektomii kobieta przestaje miesiączkować (co większość pacjentek traktuje jako niewątpliwą zaletę zabiegu), nie ma też potrzeby przyjmowania antykoncepcji. Wprawdzie zaraz po operacji jest możliwe niewielkie krwawienie, powinno jednak ono ustąpić po kilku lub kilkunastu tygodniach. Jeśli tak się nie stanie, należy skonsultować to z lekarzem. Ważne jest też, by kobieta wracała stopniowo do aktywności fizycznej – pozwoli to zapobiec powikłaniom pooperacyjnym. Zobacz też: Usunięcie macicy a życie seksualne Metody histerektomii Usunięcie macicy można wykonać na dwa sposoby: poprzez otwarcie jamy brzusznej, przez pochwę. W wybranych przypadkach jest to możliwe za pomocą zabiegu laparoskopowego. Jest to metoda mało inwazyjna, bez potrzeby rozległego rozcinania powłok brzucha jak w tradycyjnych operacjach. Powikłania po usunięciu macicy Histerektomia, choć konieczna, może być jednak przyczyną wystąpienia wielu komplikacji zdrowotnych. Najczęstszym wynikiem usunięcia macicy jest obniżenie się ścian pochwy (zdarza się, że kobiety uskarżają się na jej wysuwanie), czemu z kolei może towarzyszyć nieotrzymanie moczu. Możliwe są również infekcje cewki moczowej i pęcherza. Wpływ usunięcia macicy na życie seksualne Usunięcie macicy nie powinno jednak mocno wpłynąć na relacje seksualne. Zdarza się jednak, że kobiety po zabiegu dość często przestają odczuwać satysfakcję z życia seksualnego - wiele kobiet narzeka też na uczucie suchości w pochwie i bolesne stosunki. Pomóc w takich przypadkach mogą lubrykanty, a także wizyta u psychologa lub seksuologa - większość problemów leży bowiem w sferze psychicznej. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
. 223 567 692 146 696 87 216 406
sanatorium po operacji usunięcia macicy