Rogowacenie słoneczne spowodowane jest skumulowanym uszkodzeniem skóry w wyniku wielokrotnej ekspozycji na światło ultrafioletowe, w tym na światło słoneczne. Z biegiem lat materiał genetyczny w twoich komórkach może zostać nieodwracalnie uszkodzony i spowodować te przedrakowe zmiany. Co to są stany/zmiany przednowotworowe skóry? Stan przednowotworowy (przedrakowy) to zmiana skórna, na której podłożu statystycznie częściej, niż w przypadku innych chorób, może rozwinąć się nowotwór skóry. Stany przednowotworowe dzielą się na właściwe stany przednowotworowe oraz stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów. Do właściwych stanów przednowotworowych zalicza sie rogowacenie starcze skóry, róg skórny i skórę pergaminową. Do stanów potencjalnie sprzyjających rozwojowi nowotworów należą starcza skóra i przewlekłe owrzodzenia skórne. Co robić w razie pojawienia się niepokojących zmian na skórze? W razie pojawienia sie niepokojących zmian na skórze należy zgłosić się do lekarza. Nie należy stosować na własną rękę żadnych sposobów leczenia niezaleconych przez lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę? W pierwszej kolejności zmiana skórna zostaje oceniona przez lekarza w badaniu wzrokowym i palpacyjnym (dotykiem). Istnieje możliwość oceny zmiany na skórze za pomocą dermoskopu (specjalnej lupy). Inne metody oceny zmiany to biopsja i pobranie wycinka, a następnie badanie uzyskanego materiału pod mikroskopem. Rogowacenie starcze Rogowacenie starcze nazywane jest także rogowaceniem słonecznym. Najczęściej powstaje u osób starszych lub przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zwykle obydwa te procesy nakładają się na siebie. Czasami zmiany skórne występują też u osób młodszych. Niejednokrotnie jest to związane z wykonywanym zawodem lub uprawianym sportem (żeglarze, rolnicy). Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze twarzy i głowy (zwłaszcza na skroniach, uszach, czole, łysinie u mężczyzn), dłoni, rzadziej na podudziach albo przedramionach. Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szarożółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest mało sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce lub ścieńczała w przypadku zmian starczych. W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze lub mnogie ogniska rogowacenia słonecznego. Wyglądają one jak suche zrogowacenia, czasami o nierównej powierzchni, zwykle o średnicy kilku milimetrów. Zrogowacenia przylegają ściśle do skóry, a w przypadku ich zdrapania obnaża się różowa, sącząca lub lekko krwawiąca powierzchnia. Wykwity takie mogą utrzymywać się wiele lat. W części przypadków rozwijają się z nich raki podstawnokomórkowe lub kolczystokomórkowe. O przekształcaniu się rogowacenia słonecznego w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem. Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie lub głęboko zamrozić płynnym azotem. Samo rogowacenie słoneczne najczęściej zamraża się, a potem stosuje kremy zawierające retinoidy lub cytostatyk. Róg skórny Róg skórny jest odmianą rogowacenia słonecznego. U osób dorosłych pojawia się z tych samych przyczyn, co rogowacenie starcze. Może także wystąpić u dzieci na podłożu stanu zapalnego lub długotrwałego drażnienia, ale nie jest wówczas zaliczany do stanów przedrakowych. Róg skórny może także stanowić obfite nawarstwienie mas rogowych tworzące różnego kształtu stożkowate twory. Zwykle nie są to zmiany duże, ich podstawa ma średnicę kilku milimetrów, ale kształtem mogą rzeczywiście przypominać rogi zwierzęcia. Kolor ich jest żółtawy lub brunatny. Podstawa rogów skórnych wykazuje zwykle lekki naciek zapalny. U osób starszych w 10–20% przypadków z rogów skórnych rozwija się rak kolczystokomórkowy. Rogi skórne powinny być usuwane chirurgicznie i badane histopatologicznie. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zabieg chirurgiczny należy poszerzyć, zastosować głębokie zamrażanie lub laseroterapię. Skóra pergaminowata i barwnikowa Skóra pergaminowa i barwnikowa (xeroderma pigmentosum) to bardzo ciężka choroba o podłożu genetycznym. Dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co w uproszczeniu oznacza, że do jego wystąpienia jest niezbędne odziedziczenie dwóch „chorych” genów, po jednym od każdego z rodziców. W rzeczywistości dziedziczenie tej, jak i innych chorób nie jest tak proste, dlatego nie u wszystkich osób choroba jednakowo ciężko się objawia. Występuje częściej u dzieci rodziców spokrewnionych. W większości przypadków polega na defekcie enzymu „naprawiającego” DNA komórkowe, uszkodzone działaniem promieni UV. W efekcie skóra chorych od wczesnego dzieciństwa, od pierwszej ekspozycji na działanie słońca, jest w znacznym stopniu pozbawiona możliwości naprawczych. Dlatego bardzo szybko dochodzi do rozwoju różnych nowotworów skóry: mięsaków, brodawczaków, raków i czerniaków. Skóra chorych cechuje się występowaniem licznych piegów, przebarwionych i odbarwionych plam, pajączkowatych rozszerzeń naczyń krwionośnych, zaników. W ciężkich postaciach choroby zmianom skórnym mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe dotyczące przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej chorzy umierają bardzo młodo z powodu przerzutów rozwijających się w skórze nowotworów. Nie znamy sposobów leczenia tej choroby. Niezbędne jest unikanie nasłoneczniania skóry i stosowanie kremów z filtrami UVA i UVB o wskaźniku ochrony minimum 30. Zapobiegawczo podaje się doustnie retinoidy, a już powstałe zmiany nowotworowe i przednowotworowe leczy się krioterapią lub chirurgicznie. Popromienne zapalenie skóry Promienie rentgenowskie, stosowane w celach leczniczych lub działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę popromiennego zapalenia skóry (łac. radiodermitis). Odczyny te bywają ostre lub przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zwykle w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami oraz rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, spękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe. Leczenie popromiennego zapalenia skóry jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W razie wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się także chirurgicznie lub zamraża płynnym azotem. Rogowacenie chemiczne Rogowacenie chemiczne wywołują związki arsenu, pochodne smoły pogazowej (dziegcie) lub nieoczyszczona parafina. Rogowacenie arsenowe pojawia się jako uboczne działanie leków zawierających arsen lub u osób mających kontakt z arsenem zawodowo. Zmiany te mogą pojawić się nawet po kilkudziesięciu latach od ekspozycji. Rogowacenie arsenowe dotyczy głównie twarzy oraz dłoni i stóp (przede wszystkim ich powierzchni wewnętrznych). Rogowacenie smołowcowe powstaje zwykle u osób zawodowo mających kontakt z pochodnymi smoły. Pojawia się najczęściej na skórze dłoni, twarzy i moszny. Nowotwory rozwijają się częściej na rogowaceniu arsenowym niż smołowcowym. Leczenie tych zrogowaceń polega na ich usuwaniu chirurgicznym lub zamrażaniu płynnym azotem. Bardzo liczne zmiany próbuje się leczyć zewnętrznie preparatami zawierającymi cytostatyki lub retinoidy. Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów, które są związane z mniejszym zagrożeniem to niektóre odmiany blizn po oparzeniach lub przewlekłych stanach zapalnych. Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przednowotworowych to przede wszystkim blizny z towarzyszącym przerostem tkanek. Toczeń rumieniowaty skórny to to choroba autoimmunologiczna skóry, której cechą jest nadwrażliwość na światło. Skórne zmiany w przebiegu tocznia mają zazwyczaj postać wykwitów, plamek i grudek na skórze. Leczenie tocznia skórnego jest podobne bez względu na jego rodzaj i polega na stosowaniu środków działających miejscowo

Rogowacenie słoneczne jest schorzeniem skóry przebiegającym z nawarstwieniami skórnymi, które często pojawiają się na podłożu nieprawidłowości spowodowanych działaniem promieniowania słonecznego lub w wyniku występowania zmian starczych w obrębie skóry. Rogowacenie słoneczne najczęściej jest zlokalizowane na obszarach niezakrytych przez ubrania. Szkodliwe są zwłaszcza promienie prowadzące do powstania szarożółtych ognisk z przebarwieniami i odbarwieniami, zmniejszonej sprężystości, suchości i złuszczania, grubych zmarszczeń, czy pobruzdowań skórnych oraz rozszerzenia powierzchownych naczyń skórnych. Cechy skóry uszkodzonej przez promieniowanie słoneczne często nakładają się na skórę starczą, stąd różnicowanie między nimi nie jest możliwe we wszystkich rogowacenia słonecznego Rogowacenie słoneczne przebiega z żółtymi nawarstwieniami rogowymi, które cechują się suchą i nierównomierną powierzchnią oraz położeniem w poziomie skóry. Po usunięciu rogowych mas odsłania się lekko krwawiąca powierzchnia. Rogowacenie słoneczne często są liczne i rozsiane, występują na czole lub w okolicy skroniowej, a u osób łysych również na głowie. Ponadto rogowacenie słoneczne obserwuje się na małżowinach usznych, rzadziej na grzbietach rąk, przedramionach i podudziach. Okres utrzymywania się zmian jest wieloletni. Rogowacenie słoneczne może być punktem wyjścia raków kolczystokomórkowych lub podstawnokomórkowych skóry, na taki przebieg może wskazywać powiększanie się wykwitu, pojawienie się nacieku w obrębie podstawy i wystąpienie nadżerek lub powierzchownego rozpadu, nawet przy lekkim rogowacenia słonecznego Rozpoznanie rogowacenia słonecznego ustala się w oparciu o pewne cechy kliniczne wykwitów skórnych i ich typową lokalizację. Rozstrzygające jest badanie histologiczne wykazujące charakterystyczne nieprawidłowości. W różnicowaniu rogowacenia słonecznego należy wykluczyć przede wszystkim wczesną brodawkę łojotokową (wykwity są z reguły bardziej wyniosłe, lokalizacja może również obejmować okolice przykryte ubraniem), brodawki płaskie (pojawiają się częściej w młodszym wieku i mają skłonności do samoistnego ustępowania) i hiperkeratotyczną odmianę tocznia rumieniowatego przewlekłego (stan zapalny jest bardziej nasilony, zmiany ustępując pozostawiają blizny).Leczenie rogowacenia słonecznego Terapia rogowacenia słonecznego zależna jest od wyniku badania histologicznego. Jeżeli nie wykazuje się cech przejścia w nowotwór można zastosować zamrażanie z użyciem płynnego azotu, tretynoinę w kremie, a ponadto skojarzyć te preparaty z retinoidami. Jeżeli wykwity skórne są bardziej zaawansowane histologicznie, wskazane jest głębsze zamrażanie płynnym azotem lub chirurgiczne wycięcie Kłos Bibliografia "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa Copyright © 2007-2016 Wszelkie Prawa Zastrzeżone. Serwis ma charakter wyłącznie informacyjny. Decyzje o leczeniu muszą być podejmowane w porozumieniu z lekarzem.

Rogowacenie słoneczne a nowotwór . Rogowacenie słoneczne rozwija się kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat po okresie nadmiernej ekspozycji na promieniowanie słoneczne. W 20% przypadków rogowacenie przekształca się w nowotwór skóry (zazwyczaj raka kolczystokomórkowego, rzadziej podstawnokomórkowego).
Opis choroby i objawy : Rogowacenie słoneczne ( keratosis actinica) to zmiany na skórze, którepowstająpo nadmiernej ekspozycji skóry na promieniowanie słoneczne. Rogowacenie słoneczne jest częstą chorobą skóry. Typowe rogowacenie słoneczne ma postać szarożółtych lub szarobrunatnych nawarstwień rogowych o suchej, nierównej powierzchni lub ognisk rumieniowo-złuszczających niekiedy o brodawkowatej powierzchni, niektóre z nich przypominają strukturą i kształtem róg zwierzęcy. Są one szorstkie w dotyku. Rogowacenie słoneczne występuje najczęściej u osób o jasnej karnacji, chorują głównie mężczyźni. Róg skórny (łac. cornu cutaneum) - to brodawkowaty rozrost naskórka charakteryzujący się nadmiernym rogowaceniem, jest szczególną odmianą rogowacenia słonecznego, chociaż może pojawić się również na skórze chronionej przed promieniowaniem UV i mieć inne podłoże. Nazwa bierze się stąd, iż wykwit ten przypomina rogi zwierzęce, tworzy stożki czy nieregularne kształty. Zmiana ta jest najczęściej łagodna, ale w jej podstawie może rozwinąć się nowotwór złośliwy. Choroba ta jest częściowo związana z wiekiem, a częściowo z fototypem: dotyka 60% pacjentów o jasnej karnacji w wieku powyżej 40 lat i 80% pacjentów w wieku powyżej 60 lat. Rogowacenie słoneczne występuje również u młodych ludzi, którzy w solariach narażeni są na sztuczne promieniowanie ultrafioletowe, nawet zimą, aby uzyskać doskonałą opaleniznę. Rogowacenie słoneczne uważane jest za postać przedrakowej choroby skóry. Rzadko występuje u przedstawicieli rasy czarnej oraz u osób z fototypem IV-VI. Statystyki pokazują, że patologia występuje częściej u mężczyzn. Jednym z wyjaśnień może być fakt, że wielu mężczyzn opala się bez stosowania filtrów przeciwsłonecznych. Przyczyny i czynniki ryzyka Przyczyną, która powoduje rogowacenie słoneczne, są promienie ultrafioletowe. Wydaje się paradoksalne, że rogowacenie jest zgłaszane przez starsze osoby dorosłe w czasie, gdy ekspozycja na słońce maleje lub prawie nie istnieje. Wyjaśnienie jest proste: rogowacenie słoneczne jest zjawiskiem kumulacyjnym. Z biegiem lat efekt promieniowania ultrafioletowego „kumuluje się” w skórze, a wybuch choroby następuje nagle, nawet jeśli osoba nie opalała się od kilku lat. Badania naukowe wskazują na związek między rogowaceniem słonecznym a immunosupresją. Zmiany warunków immunologicznych (np. Przeszczep narządu) mogą przyczyniać się do progresji rogowacenia słonecznego w guzie, przyspieszając czas transformacji złośliwej. W niektórych przypadkach rogowacenie słoneczne jest wynikiem długotrwałego narażenia na określone chemikalia lub promieniowanie rentgenowskie. Objawy i powikłania Rogowacenie słoneczne objawia się w postaci żółtawych lub szarawych grudek, czasami otoczonych czerwoną aureolą. Miejscami ich lokalizacji są twarz (zwłaszcza uszy, czoło, usta), nogi, plecy, czyli miejsca najbardziej nasłonecznione. Uszkodzenia spowodowane rogowaceniem słonecznym są bardziej zauważalne w dotyku niż wizualnie, ponieważ łuski są szorstkie i na początkowym etapie są tak małe, że trudno je rozróżnić prostym spojrzeniem. Zmiany rozwijają się bardzo powoli. Stopniowo zwiększają swój rozmiar do 3 - 6 mm. Ważne jest, aby wiedzieć, że rogowacenia słonecznego nie należy mylić z rogowaceniem łojotokowym. Ten ostatni jest łagodnym stanem, który nie może prowadzić do nowotworu. Z reguły rogowiaki nie mają oczywistych skutków, z wyjątkiem swędzenia, rzadko stają się stanem zapalnym i krwawieniem. Jak już wspomniano, rogowacenie słoneczne może się rozwinąć i komplikować procesem nowotworowym. Złośliwa ewolucja choroby występuje u 10% pacjentów cierpiących na tę chorobę. Około 50% przypadków raka płaskonabłonkowego zaczyna się właśnie od rogowacenia słonecznego, któremu w porę nie poświęcono niezbędnej uwagi. Z tych danych jasno wynika, jak ważna jest wczesna diagnoza choroby. Leczenie : Rogowacenie słoneczne uznawane jest za stan przedrakowy. Wyleczenie zapobiega przejściu w raka kolczystokomórkowego. Leczenie rogowacenia słonecznego: zamrażanie (krioterapię) przy użyciu ciekłego azotu, maści z retinoidami, elektrokoagulację – niszczenie zmian za pomocą prądu, usunięcie chirurgiczne zmian.
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry jest guzem wykazującym szybki wzrost i samoistne ustępowanie. Guz rozwija się z mieszka włosowego. W etiologii mogą mieć znaczenie substancje, takie jak dziegcie i oleje mineralne, nie bez znaczenia jest również promieniowanie słoneczne, gdyż choroba pojawia się na skórze okolic nieosłoniętych.

Często wyśmiewamy tych, którzy przestrzegają nas przed zgubnymi skutkami opalania się. Kiedy jesteśmy młode, wszystkie choroby wydają nam się całkowitą abstrakcją. Później możemy tego bardzo pożałować. Historia tej kobiety jest najlepszym dowodem na to, że lepiej zapobiegać, niż leczyć. Uzależniona od słońca (tego prawdziwego i sztucznego) Margaret Murphy boleśnie się o tym przekonała. 45-latka z Irlandii od zawsze uwielbiała wylegiwać się na słońcu, a że w jej ojczyźnie nie ma go za dużo - zaczęła korzystać z solarium. 10 lat temu przeprowadziła się do Grecji i leżenie pod lampami zamieniła na słoneczną plażę. Niedawno trafiła do lekarza, który stwierdził u niej stan przedrakowy. Aby uniknąć zachorowania na nowotwór, właśnie poddaje się agresywnej i wyjątkowo bolesnej kuracji. Dla przestrogi pokazuje ją na swoim Facebooku. I nie jest to przyjemny widok… Zobacz również: Lubisz chodzić na solarium? Jej historia sprawi, że przestaniesz! Ma 27 lat i 6 razy wykryto u niej raka skóry... źródło: Facebook ( Margaret przyznaje, że zawsze była uzależniona od opalania się. Kiedy przestało jej wystarczać słońce w czasie bardzo krótkiego lata, zaczęła korzystać z solarium. Dekadę temu przeprowadziła się do ciepłej Grecji, gdzie leżakowanie możliwe jest przez większą część roku. Efekt? Tragiczny. źródło: Facebook ( 45-latka wyznaje, że nigdy nie stosowała preparatów z filtrem słonecznym. Unikała ich z premedytacją, bo nie chciała blokować działania słońca lub lampy solarium. Jeszcze chwila takiej bezmyślności, a mogłaby przypłacić to życiem. Miesiąc temu dermatolog stwierdził u niej rogowacenie słoneczne. Zobacz również: W młodości była uzależniona od solarium. Dziś płaci za swoje błędy... (Mocne zdjęcia!) źródło: Facebook ( Choroba jest efektem braku umiaru w korzystaniu ze słońca i sztucznych zamienników. Bardzo często przeobraża się w nowotwór skóry. Lekarz stwierdził wręcz „stan przedrakowy”. Jeśli kobieta nie przestanie się opalać i nie podejmie radykalnego leczenia - rak będzie już jedynie kwestią czasu. Kuracja jest w toku, a jej efekty przyprawiają o mdłości. źródło: Facebook ( Na twarz kobiety przez kolejnych 28 dni będzie aplikowana substancja zwana fluorouracylem. To specjalny krem stosowany przy nowotworach skóry, jak i w stanach przedrakowych. Działa bardzo radykalnie na cerę, bo jego zadaniem jest pozbycie się wszystkich niebezpiecznych zmian. Margaret po nieco ponad 2 tygodniach wygląda strasznie, a jeszcze sporo cierpienia przed nią… Zobacz również: Młoda kobieta umiera na raka wywołanego wizytami w solarium źródło: Facebook ( 17. dzień kuracji, która ma uratować ją przed nowotworem. Jeszcze 11 dni przed nią.

Rogowacenie słoneczne jest jednym z najczęściej stawianych rozpoznań w gabinetach dermatologicznych. Schorzenie rozwija się w obrębie skóry starczej jako konsekwencja nadmiernej ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe i niesie ryzyko rozwoju raka kolczystokomórkowego.

Rogowacenie mieszkowe – przyczyny i sposoby leczenia 5 marca 2018 choroby skóryproblemy skórnezmiany skórne Rogowacenie mieszkowe (określane także jako okołomieszkowe lub przymieszkowe rogowacenie lub rogowacenie mieszków włosowych) to łagodna choroba dziedziczna, wynikająca z nieprawidłowych procesów rogowacenia naskórka. Jakie są objawy rogowacenia mieszkowego, jak je leczyć? Jak pielęgnować skórę? Rogowacenie mieszkowe – przyczyny Nadmierne rogowacenie mieszkowe to stosunkowo częsta dolegliwość w polskiej populacji. Dotyczy przede wszystkim osób młodych, z wiekiem jej objawy nawracają, ale stają się mniej nasilone. Jej bezpośrednią przyczyną jest zaburzenie procesów keratynizacji naskórka połączone z nadmierną produkcją substancji rogowej oraz jej niedostatecznym usuwaniem. W wyniku tego dochodzi do odkładania się jej w okolicy mieszków włosowych. Choroba jest dziedziczna, objawy pojawiają się zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Rogowacenie mieszkowe, mimo że ma związek z nieprawidłowym wchłanianiem witaminy A w organizmie, nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. Bardziej jest to problem estetyczny – zaczerwienione rogowe zgrubienia lub czopki widoczne na niektórych owłosionych partiach ciała. Rogowacenie mieszkowe: zdjęcia pokazują zmiany na nogach: na udach lub pośladkach. Mieszki włosowe na nogach otoczone zrogowaciałym naskórkiem mają wówczas postać zaczerwienionych zgrubień. Na kończynach górnych rogowacenie mieszkowe widoczne jest na ramionach i przedramionach. Zmiany mogą pojawić się także na twarzy w okolicach policzków oraz brwi. Nadmierne rogowacenie mieszkowe – leczenie W schorzeniu takim jak rogowacenie mieszków włosowych leczenie oparte jest na uzupełnianiu niedoborów witamin, odpowiedniej pielęgnacji skóry oraz w zaawansowanych przypadkach na podaniu odpowiednich leków. Jako że rogowacenie przymieszkowe ma związek z zaburzonymi procesami wchłaniania witaminy A, przede wszystkim należy zwrócić uwagę na jej stałą suplementację oraz dostarczenie odpowiedniej jej ilości w codziennej diecie. Sięgnijmy przede wszystkim po owoce i warzywa bogate w tę witaminę, czyli te zawierające dużą ilość karotenoidów: marchew, szpinak, sałata, czerwona papryka, brzoskwinie, morele, wiśnie, śliwki. Rogowacenie przymieszkowe – leczenie przez odpowiednią pielęgnację Odpowiednia pielęgnacja skóry pozwala na znaczną wizualną poprawę zmian skórnych. Jako że problemem jest nadmierne gromadzenie się zrogowaciałego naskórka w okolicach mieszków włosowych, to ważne w codziennej pielęgnacji jest stosowanie gruboziarnistych peelingów i masaży szczotką lub szorstką gąbką. Pamiętajmy jednak, aby zabiegi te wykonywać wyłącznie wtedy, kiedy nie ma otwartych nadkażonych ran. Stosowanie ich przy przerwanym naskórku może skutkować nasileniem się dolegliwości, a w późniejszym okresie – powstaniem blizn. Jakie kosmetyki stosować przy rogowaceniu mieszkowym? Dermokosmetyki powinny mieć przede wszystkim działanie przeciwzapalne i nawilżające. W leczeniu rogowacenia okołomieszkowego najczęściej stosuje się preparaty i kosmetyki keratolityczne zawierające: kwas salicylowy w stężeniu 2-3% (ułatwia złuszczanie naskórka), mocznik w stężeniu 1-5% (okresowo 20%, nawilża i uelastycznia warstwy naskórka), alantoina i panthenol (łagodzą podrażnienia, przyspieszają gojenie się ran) oraz substancje ochronne działające barierowo (np. masło shea). W aptekach można znaleźć specjalne dla tego schorzenia przeznaczone: maść na rogowacenie mieszkowe, lotiony, balsamy, kremy itd. Ważne jest uelastycznianie i zmiękczanie skóry, dlatego osobom zmagającym się z problemem poleca się ciepłe kąpiele z dodatkiem soli. Dolegliwości tej towarzyszy nadmierna suchość skóry, która w niektórych przypadkach może prowadzić do pękania skóry, podrażnień i świądu. Dermokosmetyki pielęgnacyjne pozwalają na złagodzenie objawów oraz ochronę zmienionej chorobowo skóry, zabezpieczają przed nadmiernym rogowaceniem oraz uszkodzeniami, które mogą powstać podczas działania szkodliwych czynników środowiskowych (zimno, promienie słoneczne, klimatyzacja) lub zabiegów (depilacja). W wyjątkowych sytuacjach dermatolog może zalecić doustne zażywanie preparatów z acitretiną lub zewnętrzne stosowanie leków z kalcypotriolem. Comments comments Opublikowane przez . Data publikacji: 05 marca 2018

. 340 371 122 209 688 576 709 273

rogowacenie słoneczne skóry zdjęcia